We worden hartelijk ontvangen met een lunch. We krijgen een
presentatie met diverse cijfers en mogelijke oplossingen.
De oplossingen liggen vooral op landelijke niveau. Een
nationaal plan voor alle soorten van openbaar vervoer, mogelijkheden om daar
geld in te zetten waar het nodig is. Benoemen van de incidenten in het openbaar
vervoer als High Impact Crime om daders snel op te sporen. Een preventief plan
via samenwerking en informatiesturing. Voor de informatiesturing wordt er
gewerkt aan een landelijke database waar alle incidenten in worden opgenomen
met uniforme richtlijnen. Dit systeem kan worden gebruikt voor analyses en
acties benoemen. Elke bus is uitgerust met camera’s in de bus. Een verzoek is
om ook een camera te plaatsen aan de voorkant van de bus zodat als je als
chauffeur de bus uitgaat je nog steeds in beeld bent. Nu is het advies om niet
uit de bus te gaan omdat je niet meer in beeld bent. Een chauffeur die dat wel
deed omdat hij dacht dat er iets aan de hand was en hulp wilde bieden is in
elkaar geslagen met een ketting. Te triest voor woorden.
Wat kun je dan lokaal doen. Na het stenen door ramen gooien
op de Morgensterstraat is er contact opgenomen met de politie en gemeente. In
dit gesprek bleek dat de politie goed in beeld heeft welke groepen er in
Zaanstad overlast veroorzaken en wie daarin de leidende personen zijn. Er zijn
camera’s geplaatst en er is contact opgenomen met de sleutelpersonen. Daarna
werd het weer rustig. Connexxion heeft zelf 7 BOA’s (Buitengewoon Opsporings
Ambtenaar) in dienst die ingezet kunnen worden op de bus. In januari start er
een pilot om de samenwerking met de BOA’s van de gemeente Zaanstad verder
gestalte te geven zodat zowel in het openbaar vervoer als op straat acties
kunnen worden uitgevoerd.
Waarom is sociale veiligheid nou zo belangrijk? We praten
met Siem en Eva. Zij rijden al jaren op de bus en Siem heeft het stenengooien
zelf meegemaakt. En dat doet veel met je als je zoiets meemaakt. De schrik, het
feit dat iemand jou bekogeld maar er geen reden voor heeft die met Connexxion
te maken heeft maakt het heel ongrijpbaar. Je blijft om je heen kijken tijdens
de ritten of er groepjes in portieken staan met een capuchon op. Je raakt dat
beeld niet meer kwijt. Waar meer aandacht aan geschonken kan worden is het
meenemen van de chauffeurs in het hoe en waarom van de aanpak. Na zo’n ervaring
is er maar 1 vraag. Pak die gasten zo snel mogelijk op en waarom gebeurt dat
niet altijd. De opvang intern is prima geregeld geeft Siem aan.
We hebben het ook over de verruwing van de maatschappij. 10
jaar geleden zetten ze de bus stil als jeugd niet luisterde om de radio zachter
te zetten. De andere passagiers gaven dan aan te stoppen. Nu doe je dat niet
meer want het heeft te veel mogelijke consequenties voor je eigen veiligheid. Soms
is de camera nog je enige bescherming omdat de beelden bewaard blijven. Het
leven van een buschauffeur is echt anders geworden.
Na het gesprek gaan we naar buiten om bij het clean team te
kijken. Dagelijks komen er 6 tot 8 mensen van de Prinsenstichting naar de
Sluispolderweg om 2 bussen schoon te maken. Ramen lappen, de stoelen
schoonmaken en de vloer dweilen. En er heeft elke dag een ander kantinedienst
en zorgt voor het eten en drinken. En
trots dat ze zijn op hun werk! Een goed voorbeeld van maatschappelijke
betrokkenheid van Connexxion.
Als afsluiting maken we een rondrit met de bus langs de
Morgensterstraat en de plek waar de chauffeur met een ketting in elkaar is
geslagen. We hebben een informatieve en vooral indrukwekkend bezoek achter de
rug. Met dank aan de aanwezigen van Connexxion.