Het is een donderdag in juni, Chloé ontwaakt net iets te laat in haar nieuwbouw erfpachtvrije appartement bovenop een school in Westerwatering. Omdat Zaanstad ruim vijfentwintig jaar geleden al heeft geïnvesteerd in MAAK.Zaanstad zijn er genoeg woningen in onze gemeente vinden. Ook voor meiden van 25 met een gemiddeld inkomen, want het is Zaanstad jaar op jaar gelukt om de woonlasten niet net zo hard te laten stijgen als dat buurgemeenten zoals Amsterdam dat hebben gedaan. Chloé heeft het geluk dat zij recent is komen wonen in een nieuwe wijk aan de rand van de gemeente. Een mooie wijk met veel goed onderhouden groen, speelplaatsen maar ook genoeg parkeerplaatsen en niet meer dan 30% sociale huurwoningen.
Omdat Chloé iets te laat uit bed is gegaan maar wel haar hondje nog even moet uitlaten slaat zij de koffie over. Tijdens het uitlaten van haar hondje leest zij alvast wat werkmail en kijkt wat de snelste route naar haar werk is. Dat is zonder twijfel over de busbrug. Chloé werkt in de jeugdzorg en gelukkig is het het gemeentebestuur gelukt om de steeds maar buiten proportionele kosten in de jeugdzorg op te lossen. Hard werken moet zij nog steeds en schrijnende gevallen zijn dagelijkse kost maar deze worden wel op de juiste manier geholpen en vooral door de juiste hulpverleners. Chloé gooit netjes de ochtenddrolletjes van haar hondje in de daarvoor bestemde bakken en denkt aan haar lievelingsoom die er in zijn lokale politieke carrière mede voor heeft gezorgd dat zij geen belasting hoeft te betalen voor haar trouwe huisdier.
Voordat zij de auto instapt groet zij nog even netjes de glazenwasser die dit jaar zijn vijfde lustrum van zijn vergunning viert en appt ze haar hockeyvriendinnen van de Kraaien, die overigens net het clubhuis een grote renovatie hebben moeten geven want die stond er ook alweer 23 jaar. Zij appt dat ze vanavond niet zal komen trainen want zij heeft andere plannen deze avond.
Na een lange dag werken rijdt zij snel en moeiteloos over de busbrug naar huis, onderweg belt zij nog even met haar oma die net over de verbinding A8-A9 rijdt. Het is heerlijk weer dus zij gaat lopend naar de Dam in Zaandam waar zij heeft afgesproken om te gaan dineren met haar lievelingsoom. De Dam van Zaandam is, net als vele andere plekken in Zaanstad, na jaren van een dip weer florerend en heeft zelf een restaurant met een Michelin Ster mogen verwelkomen. De bedrijven roemen Zaanstad al tijden door de ruimte die zij krijgen om echt te ondernemen zonder onnodige regels en een gemeente die hen helpt in plaats van tegenwerkt. Een gemeente die weet dat bedrijven een gemeente levend houden.
Tijdens het diner vertelt haar oom een verhaal over zijn tijd in de Gemeenteraad van Zaanstad van 25 jaar terug. Het jaar waarin algemene beschouwingen van sommige partijen worden geschreven door AI, het jaar waarin het gemeentebestuur hard heeft ingezet om de jeugdcriminaliteit in Zaanstad Noord de kop in te drukken maar ook het jaar waarbij het zogeheten Ravijnjaar steeds dichterbij kwam en het rijk dit zelfs leek te ontkennen bij monde van een minister van de partij van haar oom. De partij van haar oom heeft een degelijk financieel huishoudboekje altijd belangrijk gevonden. Zijn partij heeft altijd geprobeerd om niet tegen beter weten in te handelen, maar in de jaren naar het Ravijnjaar toe is er toch gekozen gelden uit bijvoorbeeld het egalisatiereserve te gebruiken om de jaren dicht te begroten. Om een duidelijk signaal naar het rijk te geven heeft de gemeenteraad van Zaanstad in 2024 een duidelijk signaal gegeven door een zwembad een week lang te sluiten.
Aan het eind van het diner hebben Chloé en haar oom het over hun plannen voor het weekend. De moeder van Chloé komt dit weekend terug uit Frankrijk waar zij is gaan wonen en zal gaan slapen in een leuk hotel in Zaanstad Noord, de verspreiding van horeca en recreatie is gelukt in de gemeente. Voordat zij weer naar huis gaat nodigt Chloé haar oom uit om mee te gaan naar Roze Zaterdag wat ook die week weer in Zaanstad is. Na het daverende succes van 24 jaar geleden heeft Zaanstad de eer om, dit event wat tegenwoordig nog maar één keer per vijf jaar is omdat de acceptatie van de gemeenschap niet meer im frage is, weer te mogen organiseren.
Chloé loopt veilig terug naar huis, door het goede optreden van eerst Burgemeester Hamming, daarna Burgemeester Van der Laan, Breunesse en nu Burgemeester Onclin is Zaanstad nog steeds vrij van straatintimidatie, is de georganiseerde misdaad duidelijk in beeld en zijn er al jaren geen drugspanden meer gesloten hoeven worden en is het team Wijkgerichte overlast opgeheven omdat hun goede werk vruchten heeft afgeworpen.
Voorzitter, ik rond af. Een dag in het leven van een meid van 25 in het mooie Zaanstad, het kan zo mooi zijn maar dan moet er vandaag wel wat gebeuren.
En daarom trekt onze raad samen op om het Ravijnjaar te voorkomen. Kabinet, duw ons niet het ravijn in!
Zet cookies aan om de video te tonen.